Wybrane nowości w Surfer 25

Siatka, mapa i wizualizacja danych XYZC

Surfer w wersji 25 pozwala wyznaczać siatki wartości dla rzeczywistych danych 3D w formacie XYZC (zmienna C to np. stężenie zanieczyszczenia gleby na danym obszarze XY, na różnych głębokościach Z) i zapisywać wyniki w formie siatki 3D w formacie VTK. Daje również możliwość utworzenia mapy z siatki 3D, z możliwością wyboru poziomu przekroju dla zmiennej Z, wyświetlanej jako mapa płaska 2D w formie mapy izolinii. Program pozwala na wizualizowanie całej siatki przestrzennej w widoku 3D jako renderowanie objętości. Pozwala także dodawać izopowierzchnie zdefiniowane przy określonej wartości C i dobierać dla nich skale kolorów.

Interpolacja i wizualizacja danych 3D, takich jak zanieczyszczenie gleby podpowierzchniowej lub wód gruntowych, stężenie mineralizacji, parametry uzyskane metodą refrakcji sejsmicznej, rozkład temperatury lub stężenie rozpuszczonego tlenu.

Interpolacja danych XYZC w celu utworzenia siatki 3D

Program realizuje gridding przestrzenny umożliwiając zastosowanie wybranej metody interpolacji danych XYZC w celu utworzenia przestrzennej siatki wartości. Uruchamiając procedurę griddingu należy wskazać, czy dane wejściowe są typu XYZ, czy XYZC, gdzie w tym drugim przypadku zmienne XYZ określają lokalizację przestrzenną, a zmienna C parametr podlegający wizualizacji. Program udostępnia możliwość wyboru jednej z trzech metod interpolacji danych dla utworzenia siatki przestrzennej. Zapis wyników w formie siatki 3D dokonywany jest w plikach formatu VTK.

Okno wyboru parametrów procedury griddingu
dla danych XYZC w celu utworzenia siatki 3D

Tworzenie mapy 2D z siatki 3D

Siatka 3D, podobnie jak siatka 2D, może być podstawą do tworzenia każdego rodzaju mapy, który bazuje na siatce wartości. Wersja 25 pozwala natychmiast zobrazować, jak zmienia się mapa wraz ze zmianą wartości zmiennej Z (głębokość/wysokość), która stanowi dodatkowy parametr wizualizacji. Daje to możliwość utworzenia mapy 2D przekroju przez siatkę 3D, gdzie używając suwaka użytkownik może przesunąć poziom przecięcia w górę i w dół przez siatkę 3D. Mapa jest aktualizowana natychmiast po przesunięciu suwaka. Dla przykładu użytkownik operujący danymi GPR z georadaru może utworzyć mapę izolinii z siatki 3D, a przesunąć suwak zmiany wartości zmiennej Z zobaczyć, jak zmienia się obraz wraz z głębokością.

Siatka 3D może być utworzona przez gridding danych XYZC w programie Surfer lub w innym programie. Obsługiwane formaty siatek 3D to VTK i HDF.

Wyświetlanie siatki 3D jako mapy izolinii 2D i modyfikacja wartości zmiennej Z poziomu przekroju siatki za pomocą suwaka. Mapa jest aktualizowana na bieżąco w trakcie zmiany położenia suwaka.

Wizualizacja siatki 3D w widoku 3D jako renderowanie objętości

Program daje możliwość uzyskania ogólnego widoku wszystkich danych 3D poprzez wizualizację dowolnej siatki przestrzennej jako objętości 3D, z pełną kontrolą nad kolorem i przezroczystością.

Wizualizacja siatki 3D jako renderowanej objętości, gdzie kolor
reprezentuje wartość zmiennej C, taką jak na przykład stężenie zanieczyszczeń.

Wizualizacja siatki 3D w widoku 3D jako izopowierzchni

Wersja 25 programu pozwala określić i wyświetlić, gdzie w siatce 3D znajdują się określone wartości C, korzystając z izopowierzchni. Pomaga to w wyznaczeniu konkretnych obszarów, takich jak zasięg określonych wartości zmiennej C, na przykład granice mineralizacji, czy obszary przekroczonych wartości skażeń.

Tworzenie izopowierzchni dla siatki 3D przy ustalonej wartości C.

Zachowanie limitów i rozmiaru mapy po zmianie układu współrzędnych

Możliwość ustawienia limitów i rozmiaru mapy według preferencji użytkownika. Po zmianie układu współrzędnych mapy, niestandardowe limity i rozmiar zostaną zachowane!

Ograniczenie zakresów mapy i jej rozmiaru do dowolnej skali. Następnie zmiana układu współrzędnych mapy, gdzie ograniczenia i rozmiar zostają również przekonwertowane.

Przesunięcie kotwicy dla etykiet warstwy podstawowej wektora

Wersja 25 programu Surfer wprowadziła dodatkowe możliwości w zakresie dostosowania etykiet obiektów warstwy bazowej, aby wyglądała ona dokładnie tak, jak chce tego użytkownik. Etykiety obiektów mapy bazowej uzupełnione są o linie łączników, które łączą etykietę z obiektem, którego etykieta ta dotyczy. Jeśli linia prowadząca nie łączy etykiety z wymaganym miejscem na obiekcie, wystarczy przesunąć punkt zakotwiczenia linii łącznika na obiekcie, aby była ona ulokowana dokładnie tak, jak wymaga tego użytkownik.

Przesuwanie miejsc zakotwiczenia etykiet na obiektach w warstwach map bazowych.